Aung Aung

Tuesday, March 28, 2017

သမုစၥည္း ဘာသာဋီကာ

သမုစၥည္းပိုင္းဘာသာဋီကာ
❆ ❆ ❆ ❆ ❆ ❆ ❆ ❆ ❆

စာမ်က္ႏွာ(၅၄၇-၅၅၁)

ဒြါသတၱတိဝိဓာ ဝုတၱာ, ဝတၳဳဓမၼာ သလကၡဏာ၊
ေတသံ ဒါနိ ယထာေယာဂံ, ပဝကၡာမိ သမုစၥယံ။

အႏုသေနၶ။ ။"စိတၱံ ေစတသိကံ ႐ူပံ နိဗၺာနမိတိ သဗၺထာ" ဟူေသာေခါင္းစဥ္မာတိကာအတိုင္း စိတ္ ေစတသိက္ ႐ုပ္ နိဗၺာန္တို႔ကို အက်ယ္ျပၿပီးျဖစ္ေသာ
ေၾကာင့္ အဘိဓမၼတၳသျဂၤ ိဳဟ္ကို အဆံုးသတ္မည္ဆို
လ်ွင္ အဆံုးသတ္ႏိုင္ေသာ္လည္း ထိုပရမတၳတရားတို႔
ကို သေဘာတူခ်င္း ေပါင္းသင္း စုစည္းလ်က္ တစ္နည္း ဆက္ျပလိုေသာေၾကာင့္ "ဒြါသတၱတိဝိဓာ" အစခ်ီေသာ ဂါထာကို မိန္႔ဆိုေတာ္မူျပန္သည္။

ဝတၳဳဓမၼာ လကၡဏာ။ ။အာကာသဓာတ္စေသာ အနိပၹနၷ႐ုပ္တို႔သည္ ႐ုပ္ပိုင္း၌ ျပခဲ့သည့္အတိုင္း မိမိဆိုင္ရာလကၡဏာ ႐ွိသျဖင့္ "သလကၡဏာ" ဟု ဆိုထိုက္ပါေသာ္လည္း အထည္ကိုယ္ဝတၳဳ ရေကာင္း
ေသာ ဝတၳဳဓမၼ ပရမတၳအစစ္ မဟုတ္ၾကေသာေၾကာင့္
ဒြါသတၱတိအရ၌ မပါဝင္ႏိုင္၊ ဆက္ဦးအံ့-အနိပၹနၷ႐ုပ္တို႔
သည္ ဓမၼာယတန ဓမၼဓာတ္၌ သြင္းျပလတၱံ ့ျဖစ္၍ ဤသမုစၥည္းပိုင္းမွာ အသံုးဝင္လ်က္႐ွိ၏ ၊ သို႔ေသာ္ ဒြါသတၱတိအရ၌ကား ေယာဂီတို႔ ဧကန္ သိထိုက္ေသာ
အဘိေညယ်တရားစုကိုသာ ဤက်မ္းဆရာ ျပလိုရင္း ျဖစ္သည္ ၊ ထို႔ေၾကာင့္ ကမၼ႒ာန္းစီးျဖန္းရာတြင္ အသံုးမဝင္ေသာ အသမၼသန အနိပၹနၷ႐ုပ္မ်ားကို ဒြါသတၱတိအရ၌ သြင္းေတာ္မူ။

နာမ႐ူပပရိေစၦဒ။ ။အဘိေညယ်သဘာေဝန, ဒြါသတၱတိ သမီရိတာ။
[အဘိေညယ်သဘာေဝန-ေယာဂီမွန္လ်ွင္ ဧကန္ သိထိုက္ေသာတရား၏အျဖစ္ေၾကာင့္ ၊ ဒြါသတၱတိ-(၇၂)ပါးေသာတရားကိုသာ ၊ သမီရိတာ-ဆိုအပ္ၿပီ။ ]

ပဝကၡာမိ သမုစၥယံ။ ။သဟ ဥစၥီယေနၱ ဧတၳ ဧေတန ဝါတိ သမုစၥေယာ ၊
ဧတၳ-ဤအပိုင္း၌ ၊ ဝါ-တစ္နည္း ၊ ဧေတန-ဤအပိုင္း
ျဖင့္ ၊ ဓမၼာ-ပရမတၳတရားတုိ႔ကို၊ သဟ-အတူတကြ၊ (တစ္နည္း, သံပိေ႑တြာ-သေဘာတူရာကို ေပါင္း၍၊)
ဥစၥီယေနၱ-စုစည္းအပ္ကုန္၏ ၊ ဣတိ-ထို႔ေၾကာင့္၊ ေသာ-ထိုအပိုင္းသည္ ၊ သမုစၥေယာ-သမုစၥည္းမည္၏၊
"အာသဝမည္ေသာ တရားတစ္စု, ၾသဃမည္ေသာ တရားတစ္စု စသည္ျဖင့္ သေဘာတူတရားတို႔ကို ေပါင္းစည္းျပရာ-ေပါင္းစည္း၍ ျပေၾကာင္းျဖစ္ေသာအ
ပိုင္း" ဟူလို။ [အျခားပုဒ္မ်ား၏ အဓိပၸါယ္ႏွင့္တကြ ဒြါသတၱတိသ႐ုပ္ကို အေျချပဳ၌ ျပခဲ့ၿပီ။ ]

အကုသလသဂၤဟ

အာသဝ။ ။စိရပါရိဝါသိယေ႒န အာသဝါ ၊ စိရပါရိဝါ
သိယေ႒န-ၾကာျမင့္စြာထံုအပ္သည္၏အျဖစ္ဟူေသာ အနက္ေၾကာင့္၊ အာသဝါ-အာသဝတို႔ မည္၏ ၊ ဤအလို-အာသဝသဒၵါသည္ စိရပါရိဝါသိယတၳကို ေဟာေသာ (ၾကာျမင့္စြာထံုအပ္ေသာ အနက္ျဒဗ္တစ္
ခုခုကိုေဟာေသာ) အနိပၹနၷပါဋိပဒိကပုဒ္ျဖစ္၍ ဝိၿဂိဳဟ္မျပဳရ၊ တစ္နည္း-"အာသဝနၱိ စိရံ ပရိဝသနၱီတိ အာသဝါ, အာသဝါ ဝိယာတိ အာသဝါ" ဟု ဝိၿဂိဳဟ္ျပဳ
လိုလွ်င္ ျပဳရေသး၏၊ အာသဝနၱိ စိရံ ပရိဝသနၱိ-ၾကာျမင့္
စြာထံုတတ္ကုန္၏ ၊ ဣတိ-ေၾကာင့္၊ အာသဝါ-အာသဝ
တို႔ မည္၏၊ [ၾကာျမင့္စြာစြဲေနေသာ ထံုေနေသာ အရက္ စိမ္ရည္ကို ရ၏ ၊ ] ေယ-အၾကင္တရားတို႔
သည္၊ အာသဝါ ဝိယ-အရက္ စိမ္ရည္ႏွင့္ တူကုန္၏၊ ဣတိ-ေၾကာင့္ ၊ ေတ-ထိုတရားတို႔သည္၊ အာသဝါ-အာ
သဝတို႔ မည္၏ ။

ခ်ဲ ့ဦးအံ့-ဤေလာက၌ ၾကာျမင့္စြာ ထံုအပ္ စိမ္ထား
အပ္ေသာ အရက္ စိမ္ရည္သည္ သံုးစြဲ ေသာက္စားသူ
ဟူသမွ်ကို မူးယစ္ေစကုန္၏ ၊ ေသာက္စားမိလွ်င္ အေကာင္းအဆိုး အက်ိဳးအျပစ္ကို မျမင္ႏိုင္ဘဲ တမူးထဲမူးကာ ထင္မိထင္ရာကိုျပဳလ်က္ အမႈဒုကၡအ
မ်ိဳးမ်ိဳးကို ေတြ႔ၾကရေတာ့၏ ၊ အမႈဒုကၡ မေတြ႔ရရေစ
ကာမူပညာ႐ွိသူေတာ္ေကာင္းတို႔၏ အထင္အျမင္ေသး
ျခင္းကိုကား မုခ်ခံရေတာ့သကဲ့သို႔ ထို႔အတူ ပုထုဇဥ္တို႔၏ ခနၶာကိုယ္ဆိုး အရက္အိုးဝယ္ အနမတဂၢသံသရာ၌ ၾကာျမင့္စြာထံုအပ္ေသာ ေလာဘ ဒိ႒ိ ေမာဟတို႔လည္း မိမိတို႔ ထႂကြလာေသာ
အခါ မိမိကိန္းရာ ပုထုဇဥ္သတၱဝါေတြကို ေတြေဝယစ္
မူး၍ အ႐ူးျဖစ္ေစၾကကုန္၏၊ ထိုေလာဘ,ဒိ႒ိ,ေမာဟ
ဟူေသာ အာသေဝါတရားစုေၾကာင့္ မေကာင္းမႈ ဒုစ႐ိုက္ေတြကိုပင္ အေကာင္းထင္လ်က္ ခင္ခင္မင္ မင္ ျပဳႏိုင္ၾကကုန္၏၊ ထိုဒုစ႐ိုက္မႈေတြေၾကာင့္ ပုထုဇဥ္ အမ်ားသည္ အပါယ္ေလးပါး၌ စုေဝးၾကရကုန္၏ ၊ တကယ္ဒုကၡႏွင့္ မေတြ႔ရေစကာမူ သူေတာ္စင္တို႔၏ အထင္အျမင္ေသးျခင္းကိုကား ဧကန္မုခ်ခံၾကရေတာ့
သည္၊ ထို႔ေၾကာင့္ ေလာဘ ဒိ႒ိ ေမာဟတို႔သည္ ၾကာ
ျမင့္စြာထံုအပ္ေသာ စိမ္ရည္အရက္မ်ားႏွင့္ အလားတူ
ၾကသည္ ။ [ေဆာင္ပုဒ္ကို အေျချပဳ၌ ျပခဲ့ၿပီ။ ]

မရိယာဒါဝဓိ။ ။တစ္စံုတစ္ခုေသာ ႀကိယာကို ပိုင္း
ျခားကန္႔သတ္ရာအနက္သည္ အဝဓိ မည္၏ ၊ အပါဒါန္ႏွင့္ သေဘာတူပင္တည္း၊ ထိုအဝဓိသည္ မရိယာဒါဝဓိ အဘိဝဓိအဝဓိဟု ႏွစ္မ်ိဳး႐ွိ၏ ၊ ထိုတြင္ လယ္ကန္သင္းသည္ လယ္ကိုထက္ဝန္းက်င္မွ ပိုင္းျခားသကဲ့သို႔, ထို႔အတူ မိမိအေပၚသို႔ ႀကိယာမေရာက္ မႏွံ႔ေစဘဲ ႀကိယာကို ပိုင္းျခားေသာ
အဝဓိသည္ မရိယာဒါဝဓိမည္၏ ၊ ပရိသမနၱေတာ အာဒဒါတိ အဝခ႑တီတိ မရိယာေဒါ ၊ [ပရိ+အာ+ဒါ
ဓာတ္, ပရိ၌ ပ ကို မ ျပဳ, ယ အာဂံု၊ ] ပံုစံကား-"အာပါ
ဋလိပုတၱာ ဝုေ႒ာ ေဒေဝါ" စသည္တည္း၊ အာပါဋလိပုတၱာ-ပါဋလိပုတ္ျပည္တိုင္ေအာင္(ပါဋလိ
ပုတ္ျပည္နားေရာက္ေအာင္)၊ ေဒေဝါ-မိုးသည္၊ ဝုေ႒ာ-ရြာၿပီ၊ ဤ၌ ပါဋလိပုတ္ျပည္သည္ မိုးရြာျခင္းႀကိယာကို
(မိမိအေပၚမလႊမ္းမေရာက္ေစဘဲ) ပိုင္းျခားကန္႔သတ္
ေသာေၾကာင့္ မရိယာဒါဝဓိမည္၏၊ ပါဋလိပုတ္သဒၵါ
သည္ကား အနက္ကို အေၾကာင္းျပဳ၍ ကာရဏူပစာရ
အားျဖင့္ မရိယာဒါဝဓိ မည္၏ ၊ အာသဒၵါကား ထို အဝဓိကို ထြန္းျပေသာသဒၵါျဖစ္၍ နာနနၱရိကနည္းအား
ျဖင့္ မရိယာဒါဝဓိအနက္႐ွိသည္ဟုပင္ ဆိုရေတာ့သည္။

အဘိဝိဓိအဝိဓိ။ ။မိမိအေပၚသို႔ ႀကိယာကို ပ်ံ ့ႏွံ ့ေစလ်က္ (မိမိအေပၚသို႔ထိေရာက္ လႊမ္းမိုးေစလ်က္)
ပိုင္းျခားတတ္ေသာ အဝဓိသည္ အဘိဝိဓိအဝဓိမည္
၏ ၊ [အဘိဘဝိတြာ ဝိဓီယတိ ဧတၳာတိ အဘိဝိဓိ၊ ဧတၳ-ဤအဝဓိ၌၊ အဘိဘဝိတြာ-လႊမ္းမိုး၍၊ ႀကိယာ-ႀကိယာကို၊ ဝိဓီယေတ-ထားအပ္၏၊ ဣတိ-ေၾကာင့္၊ အဘိဝိဓိ-အဘိဝိဓိမည္၏၊ ] ပံုစံကား-အာဘဝဂၢါ ဘဂဝေတာ ယေသာ ပဝတၱတိ" စသည္တည္း၊အာဘ ဝဂၢါ-ဘဝဂ္တိုင္ေအာင္(ဘဝဂ္ဟု ေခၚအပ္ေသာ ေနဝသညာနာသညာယတနဘံုကို လႊမ္းမိုး၍)၊ ဘဂဝေတာ-ျမတ္စြာဘုရား၏၊ ယေသာ-ေက်ာ္ေစာသံ
သည္၊ ပဝတၱတိ-ျဖစ္၏၊ ဤ၌ ဘဝဂ္သည္ ေက်ာ္ေစာ
သံျဖစ္ျခင္းႀကိယာ၏ လႊမ္းျခံဳမိရာျဖစ္၍ ထိုေက်ာ္ေစာ ရာအရပ္ကုိ ပိုင္းျခားေသာေၾကာင့္ မုခ်အဘိဝိဓိအဝဓိ မည္၏၊ ဘဝဂၢပုဒ္ႏွင့္ အာသဒၵါတို႔ အဘိဝိဓိအဝဓိအ
မည္ရပံုကိုလည္း ေ႐ွးနည္းအတိုင္း သိပါ ။

ဋီကာေက်ာ္။ ။အဝဓိ စ ပရိယာဒါဘိဝိဓိေဘဒေတာ
ဒုဝိေဓာ၊ တတၳ မရိယာေဒါ ကိရိယံ ဗဟိ ကတြာ
ပဝတၱတိ၊ ယထာ-"အာပါဋလိပုတၱာ ေဒေဝါ
ဝုေ႒ာ" တိ၊ အဘိဝိဓိ ပန ကိရိယံ ဗ်ာေပတြာ
ပဝတၱတိ၊
ယထာ-"အာဘဝဂၢါ ဘဂဝေတာ ယေသာ
ပဝတၱတီ" တိ ။

ဤ၌ ယူရမည့္အဝဓိ။ ။ထိုႏွစ္မ်ိဳးေသာ အဝဓိတို႔
တြင္ အာသဝါ၌ အာသဒၵါသည္ အဘိဝိဓိအဝဓိအနက္
႐ွိ၏၊ ထို႔ေၾကာင့္ "အာဘဝဂၢါ, အာေဂါၾတဘုမွာ သဝနၱိ
ပဝတၱနၱီတိ အာသဝါ" ဟု ဝိၿဂိဳဟ္ျပဳ၊ အာဘဝဂၢါ-ဘဝဂ္
တိုင္ေအာင္လည္းေကာင္း ၊ အာေဂါၾတဘုမွာ-ေဂါၾတ
ဘုတိုင္ေအာင္လည္းေကာင္း၊ သဝနၱိ ပဝတၱနၱိ-ျဖစ္ကုန္
၏၊ ဣတိ-ထို႔ေၾကာင့္၊ အာသဝါ-အာသဝတို႔ မည္၏၊ "ဘံုအားျဖင့္ဘဝဂ္တိုင္ေအာင္, တရားအားျဖင့္ ေသာတာပတၱိမဂ္၏ ေ႐ွ႕က ေဂါၾတဘုတိုင္ေအာင္ အာရံုျပဳႏိုင္သည္" ဟူလို။

မွတ္ခ်က္။ ။"ေဂါၾတဘုတိုင္ေအာင္" ဟု ေဂါၾတဘု
ကုိ အဆံုးသတ္ထားေသာ္လည္း ဥပလကၡဏာနည္း
အားျဖင့္ ေဂါၾတဘုကို မွတ္သားျခင္း ျဖစ္သည္၊ ေဂါၾတဘုႏွင့္အလားတူ အထက္မဂ္မ်ား၏ ေ႐ွ႕သြား
ျဖစ္ေသာ ေဝါဒါန္, ဖိုလ္တို႔၏ေ႐ွ႕သြားျဖစ္ေသာ ပရိကံတို႔ကိုလည္း အာသေဝါတရားတို႔က အာရံုျပဳႏို္င္
ၾကသည္သာ၊
ဆိုလိုရင္းမွာ "ေလာကုတၱရာတရားကို ခ်န္၍ က်န္ေလာကီတရားအားလံုးကိုအာရံုျပဳႏိုင္သည္" ဟု ဆိုလိုသည္။

တစ္နည္း။ ။အာသဝ၌ အာေ႐ွး႐ွိေသာ သုဓာတ္
သည္ ယိုစီးျခင္းအနက္ကိုေဟာ၏ ၊ အာသဝနၱီတိ အာသဝါ၊ အာသဝနၱိ-ယိုစီးတတ္ကုန္၏ ၊ ဣတိ-ေၾကာင့္၊ အာသဝါ-အာသဝတို႔ မည္၏ ၊ အနာမွ ျပည္ေစးေတြ ယိုစီး၍က်သလို, စကၡဳဒြါရစေသာ ဒြါရ(၆)ေပါက္မွ ထိုေလာဘစေသာ စက္ဆုပ္ဖြယ္ရာ
ေတြထြက္ေပၚယိုစီးလာၾကသည္- ဟူလို ။

အာသဝနာမည္ ႐ုဠွီ။ ။ၾကာျမင့္စြာေသာကာလ၌ ခနၶာကိုယ္ဝယ္ ထံုအပ္, ဘံုအားျဖင့္ ဘဝဂ္, တရား
အားျဖင့္ ေဂါၾတဘုတိုင္ေအာင္ ပ်ံ ့ႏွံ ့ႏိုင္သည့္အတြက္
"အာသဝ" အမည္ရလွ်င္ မာနစသည္တို႔လည္း ခနၶာ
ကိုယ္မွာ ႐ွည္ၾကာသည့္ျပင္ ဘဝဂ္, ေဂါၾတဘုတိုင္
ေအာင္ အာရံုျပဳႏိုင္ၾကသျဖင့္ အာသဝအမည္ ရသင့္
သည္ မဟုတ္ပါေလာဟု ေမး ၊ အေျဖကား-အတၱ, အတၱနိယဟု စြဲလမ္းျခင္းအားျဖင့္ဘဝဂ္ ေဂါၾတဘုတိုင္ေအာင္ ပ်ံ ့ႏွံ ့ပံု, မူးယစ္ျခင္း၏အစြမ္း
အားျဖင့္ စိမ္ရည္ အရက္ႏွင့္တူပံုက ေလာဘ ဒိ႒ိ ေမာဟတို႔အေပၚ၌သာ ထင္႐ွားေသာေၾကာင့္ ေလာဘစသည္တို႔သာ အာသဝအမည္ရ၍ မာနစသည္တို႔မွာ အာသဝအမည္ မရၾကေခ် ။

ခ်ဲ ့ဦးအံ့-မာနစသည္တို႔သည္ ဘဝဂ္ ေဂါၾတဘုတိုင္
ေအာင္ အာရံုျပဳႏိုင္ေသာ္လည္း ေလာဘစသည္တို႔
ေလာက္ ပ်ံ ့ပ်ံ ့ႏွံ႔ႏွံ ့မ႐ွိၾက၊ တခ်ိဳ႕တခ်ိဳ႕ တရားေတြမွာ
မႏွံ႔ႏိုင္ဘဲ က်န္ေပလိ္မ့္မည္၊ ေမာဟ၏မိုက္ေမွာင္မႈမွာ
ဘယ္အရာမဆိုပ်ံ ့ႏိုင္၏၊ ဒိ႒ိ၏ "အတၱ" ဟု စြဲလမ္းမႈကား ေလာကီတရားအားလံုးကို လႊမ္းျခံဳပ်ံ ့ႏွံ ့
ႏိုင္၏၊ ေလာဘ၏ "အတၱ-အတၱနိယ=အတၱ၏ဥစၥာ" ဟု စြဲလမ္းမႈလည္း ေလာကီတရားအားလံုးကို သိမ္းရံုး
ပိုက္ေပြ႔ လ်က္ ႐ွိ၏၊ ထို႔ေၾကာင့္ အတၱ-အတၱနိယစ
ေသာ စြဲလမ္းမႈျဖင့္ ေလာကီတရားအားလံုး အေပၚမွာ
ေလာဘစသည္တို႔ ပ်ံ ့ႏွံ ့ပံုကသာ၍ ထင္႐ွားေပသည္၊ ထို႔ျပင္ အရက္မူးတို႔ ႐ူးေနသလို, စြဲလမ္းဖြယ္မဟုတ္
ေသာ တရားေတြအေပၚမွာ လြန္စြာစြဲလမ္းေစလ်က္ သက္သက္ အမူးအ႐ူးျဖစ္ေအာင္ ျပဳပံုမ်ားလည္း ေလာဘ ဒိ႒ိ ေမာဟတို႔ အေပၚ၌သာ ထင္႐ွား၏၊ ထို႔
ေၾကာင့္ ေလာဘ ဒိ႒ိ ေမာဟ တို႔ကိုသာ အထင္႐ုဠွီအားျဖင့္ အာသဝဟုမွည့္ေခၚရေပသည္ ။

[ေဆာင္] အတၱ အတၱ, အတၱနိယဟု, စြဲလမ္းမႈျဖင့္,
ေဂါၾတဘု ဘဝဂ္,ပ်ံ ့ႏွံ႔တက္၏၊ တစ္ခ်က္ထူးလစ္,
အ႐ူးျဖစ္ေအာင္,မူးယစ္ေစ႐ိုး,အရက္မ်ိဳးႏွင့္,အက်ိဳး
ထင္႐ွား,တူေလျငား၍,သံုးပါးတရားကိုယ္,အာသဝ
ဆိုသည္,မွတ္လို အထင္႐ုဠွီတည္း။

ၾသဃ။ ။အဝတၳရိတြာ ဟနနၱီတိ ၾသဃာ၊ အဝဟနနၱိ ၾသသီဒါေပနၱီတိ ဝါ ၾသဃာ၊ ၾသဃာ ဝိယာတိ ၾသဃာ၊ အဝတၳရိတြာ-လႊမ္းမိုး၍၊ ဟနနၱိ-ညႇဥ္းပန္း ႏွိပ္စက္ကုန္၏၊ ဣတိ-ေၾကာင့္၊ ၾသဃာ-ၾသဃတို႔ မည္၏၊ ဝါ-တစ္နည္း၊ အဝဟနနၱိ ၾသသီဒါေပနၱိ-နစ္ျမဳပ္ေစတတ္, ႏွစ္ျမႇဳပ္တတ္ကုန္၏၊ ဣတိ-ေၾကာင့္၊ ၾသဃာ-ၾသဃတို႔ မည္၏ ၊ [ပကတိေရ
အယဥ္ကို ရ၏ ၊ ] ေယ-အၾကင္တရားတို႔သည္၊ ၾသဃာ ဝိယ-ေရအယဥ္ႏွင့္ တူကုန္၏ ၊ ဣတိ-ေၾကာင့္၊ ေတ-ထိုတရားတုိ႔သည္၊ ၾသဃာ-ၾသဃတို႔မည္၏၊ ပကတိေရအယဥ္သည္ ထိုထို အေဆာက္အဦးကိုလည္းေကာင္း, သတၱဝါကိုလည္း
ေကာင္း လႊမ္းမိုးတတ္ ႏွစ္ျမႇဳပ္တတ္သကဲ့သို႔, ထို႔အတူ ေလာဘ ဒိ႒ိ ေမာဟတို႔လည္း မိမိကိန္းရာ သတၱဝါကို အပါယ္ေလးပါးသို႔ေရာက္ေအာင္ လႊမ္းမိုး
တတ္ ႏွစ္ျမႇဳပ္တတ္ေသာေၾကာင့္ ေရအယဥ္ႏွင့္ အလားတူၾကေလသည္။ [အဝ ေ႐ွး႐ွိေသာ ဟနဓာတ္
မွ အဝကို ၾသျပဳ, သံေဃာပုဒ္ကဲ့သို႔ ဟနကို ဃျပဳ၍ ၾသဃဟု ႐ုပ္ျဖစ္သည္၊ ေဆာင္ပုဒ္ကို အေျချပဳ၌ ျပခဲ့ၿပီ။]

ေယာဂ။ ။ဝ႗သၼိ ံ သေတၱ ေယာေဇနၱီတိ ေယာဂါ၊ ဝ႗သၼိ ံ-ဝဋ္ဆင္းရဲ၌၊ သေတၱ-သတၱဝါတို႔ကို၊ ေယာေဇနၱိ-ယွဥ္ေစတတ္ကုန္၏၊ ဣတိ-ေၾကာင့္၊ ေယာဂါ-ေယာဂတို္ ့မည္၏၊ "တစ္စံုတစ္ခုေသာ ဌာန၌
တစ္စံုတစ္ခုေသာဝတၳဳကို အေစးျဖင့္ ကပ္ထားသကဲ့
သို႔ သတၱဝါမ်ားကို ဝဋ္ဆင္းရဲ၌ ယွဥ္စပ္ကပ္ထားေသာ
ေၾကာင့္ ေလာဘ ဒိ႒ိ ေမာဟတို႔ကို ေယာဂဟု ေခၚသည္၊ [အေျချပဳ၌ ေဆာင္ပုဒ္ျပခဲ့ၿပီ၊] "လွည္း ရထား၌ ႏြားမ်ားကို ကပ္ယွဥ္ထားသလို, ဘဝတည္း
ဟူေသာ ယနၱရားစက္၌ သတၱဝါမ်ားကိုကပ္ယွဥ္ထား
ေသာေၾကာင့္လည္းေကာင္း, အေၾကာင္းကံႏွင့့္္အက်ိဳး ဝိပါက္ကို ဆက္သြယ္ ယွဥ္စပ္ထားေသာေၾကာင့္
လည္းေကာင္း, သတၱဝါတို႔ကို ဘဝတစ္ပါးႏွင့္ ဆက္သြယ္ ယွဥ္စပ္ေပးတတ္-ဒုကၡအမ်ိဳးမ်ိဳးႏွင့္ ယွဥ္ေစတတ္ေသာေၾကာင့္လည္းေကာင္း ေယာဂမည္၏" ဟု အမ်ိဳးမ်ိဳးျပလ်က္ ႐ွိ၏။

တရားကိုယ္ေကာက္ပံု။ ။တရားကိုယ္ ေကာက္ရာ
၌ ဒိ႒ာသဝႏွင့္ အဝိဇၨာသဝတို႔အတြက္မွာ ႐ႈပ္ေထြး
ခ်က္ မ႐ွိ၊ ဒိ႒ိဟူသမွ် ဒိ႒ာသဝ အမည္ရ၍ ေမာဟဟူ
သမွ် အဝိဇၨာသဝ အမည္ရသည္၊ ကာမာသဝႏွင့္ ဘဝါ
သဝအတြက္ကား နိေကၡပက႑ အ႒ာကထာႏွင့္ မူ လဋီကာတို႔ အယူအဆ မတူၾကေခ်၊ ကာမဂုဏ္ငါးပါး
ကို လိုလား တပ္မက္ေသာ ေလာဘအၾကမ္းစားကို
သာ "ကာမာသဝ" ဟု အ႒ကထာဆို၏၊ မူလဋီကာ၌
ကား "ဘဝါသဝံ ထေပတြာ သေဗၺာ ေလာေဘာ ကာမာသေဝါတိ ယုတၱံ သိယာ" ဟု ယုတၱိကို ခ်ိန္ဆ၍
"ဘဝါသဝမွ ႂကြင္းသမွ်ေလာဘအားလံုးကို ကာမသဝ" ဟုဆိုလို၏၊ ႐ူပဘဝ, အ႐ူပဘဝကိုလည္းေကာင္း,

Tuesday, March 15, 2016

အဘိဓမၼာကိုကိုဆည္ဆည္းပူး ေလ့လာသူသည္

အဘိဓမၼာကို ဆည္းပူးေလ့လာသူသည္"

(က) ကုသိုလ္စိတ္ႏွင့္ အကုသိုလ္စိတ္တို႔ကုိ ခြဲျခားသိ႐ွိလာသျဖင့္ အကုသိုလ္စိတ္ အျဖစ္နည္းၿပီး ကုသိုလ္စိတ္ အျဖစ္မ်ားရန္ ႏွလံုးသြင္းႏိုင္လာသည္။

(ခ) စိတ္ကို ျခယ္လွယ္ေနေသာ ေစတသိက္တရားမ်ား၏ သေဘာကို သိနားလည္လာေသာအခါ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ၊ မာန၊ ဒိ႒ိ စသည့္ အကုသိုလ္ ေစတသိက္မ်ား အားနည္းလာေအာင္ က်င့္ႀကံႏိုင္လာသည္။ သဒၶါ၊ သတိ၊ ဟီရိ၊ ၾသတၱပၸ စေသာ ကုသိုလ္ ေစတသိက္မ်ား အားေကာင္းလာရန္လည္း အားထုတ္ႏိုင္လာသည္။

(ဂ) ႐ုပ္၊ နာမ္ တို႔ကို ပိုင္းျခား၍ သိေသာသူသည္ အတၱ ဒိ႒ိ၊ သကၠာယ ဒိ႒ိ တို႔ကို ကာလ အပိုင္းအျခားအားျဖင့္ ပယ္ခြာထားႏိုင္၏။

(ဃ) ႐ုပ္၊ နာမ္ တရား တို႔၌ ဥာဏ္မ်က္စိကန္းေနေသာ အႏၶပုထုဇဥ္ အျဖစ္မွ ႐ုပ္နာမ္ တရားတို႔ကို သိျမင္ေသာ ကလ်ာဏပုထုဇဥ္ အဆင့္သို႔ တက္လွမ္းႏိုင္၏။

(င) ႐ုပ္နာမ္တရားတို႔သည္ အေၾကာင္းမဲ့ ျဖစ္ေပၚလာေသာ တရားမ်ား မဟုတ္၊ ဆိုင္ရာ အေၾကာင္းတရားမ်ားေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာၾကေသာ တရားတို႔ တည္းဟု သိျမင္လာသည့္ ပစၥယပရိဂၢဟဥာဏ္ ကိုလည္း ရ႐ွိလာႏိုင္၏။

ထိုဥာဏ္ကို ရ႐ွိေသာအခါ ႐ုပ္နာမ္တရားတို႔သည္ အေၾကာင္းမ႐ွိဘဲ ျဖစ္ေပၚလာၾကသည္ဟူေသာ အေဟတုကဒိ႒ိ (အေၾကာင္းမဲ့၀ါဒ) ကိုလည္းေကာင္း၊ ထာ၀ရဘုရား စေသာ တန္ခိုး႐ွင္တို႔က ဖန္ဆင္းသည္ဟူေသာ ဣသရနိမၼာနဒိ႒ိ (ဖန္ဆင္း႐ွင္၀ါဒ) ကိုလည္းေကာင္း ပယ္စြန္႔ႏိုင္၏။

ထို႔ျပင္ အလံုးစံုကိုသိျမင္ႏိုင္ေသာ ဗုဒၶျမတ္စြာ ဟူသည္ တကယ္႐ွိႏိုင္ပါ့မလား၊ ငါသည္ ေ႐ွးကျဖစ္ခဲ့ဖူးသလား၊ ေနာင္ဘ၀ တဖန္ျဖစ္ရေလမည္လား စသည့္ ယံုမွားမႈအားလံုးကို ေက်ာ္လႊားႏိုင္၏။

ဤကဲ့သို႔ သကၠာယဒိ႒ိႏွင့္ ယံုမွားမႈ ၀ိစိကိစၦာတို႔ကို ၾကာ႐ွည္စြာ ပယ္႐ွားထားႏိုင္ေသာ ပုဂၢိဳလ္သည္ ေသာတပန္ႏွင့္ အလားတူသျဖင့္္ စူ႒ေသာတပန္ ျဖစ္ၿပီဟု ဆိုႏိုင္သည္။ ဤ ပုဂၢိဳလ္သည္ ေနာက္ဘ၀၌ ဧကန္မုခ် အပါယ္ မလားေတာ့ေခ်။

ဤ အဆင့္သို႔ ေရာက္ၿပီးေသာသူသည္ ဆက္လက္၍ ၀ိပသနာ တရားကို အားထုတ္ပါက မဂ္ဥာဏ္၊ ဖိုလ္ဥာဏ္ သို႔ မၾကာမတင္ ဧကန္မုခ်ဆိုက္ေရာက္ႏိုင္ပါသည္။
-----------------------------------------------------------------------------------------------
ေဒါက္တာမင္းတင္မြန္၏ တကၠသိုလ္ အဘိဓမၼာေပါင္းခ်ဳပ္၊ စာမ်က္ႏွာ ၃၈- ၃၉ မွ

ကိစၥကမၼစတုကၠ

#ကိစၥအစြမ္းျဖင့္ ကံ ေလးမ်ိဳး။
******************

(၁) ဝိပါက္ ကမၼဇ႐ုပ္ကို ျဖစ္ေစတတ္ေသာ ဇနကကံ၊

(၂) ေထာက္ပံ့တတ္ေသာ ဥပတၳမ႓ကကံ၊

(၃) ကပ္၍ ႏွိပ္စက္ တတ္ေသာ ဥပပီဠကကံ၊

(၄) ကပ္၍ ျဖတ္တတ္ သတ္တတ္ေသာ ဥပဃာတကကံ ဟူ၍ ၄-ပါး အျပားရွိ၏။

#ဇနကကံ မည္သည္မွာ ကုသိုလ္လည္း ရွိ၏၊ အကုသိုလ္လည္း ရွိ၏၊ ထို ဇနကကံသည္ ပဋိသေႏၶအခါ၌၎ ပဝတၱိအခါ၌၎ ကမၼဇ႐ုပ္ႏွင့္ ဝိပါက္ နာမ္ခႏၶာတုိ႔ကို ျဖစ္ေစ၏။

ဥပတၳမ႓ကကံသည္ကား အက်ဳိးဝိပါက္ကို မျဖစ္ေစႏိုင္၊ တပါးေသာ ကံက အက်ဳိးေပးထားေသာ ပဋိသေႏၶ၌ (တပါး ေသာ ကံက) ျဖစ္ေစအပ္ၿပီးေသာ အက်ဳိးဝိပါက္၌ ျဖစ္ဆဲျဖစ္ေသာ ခ်မ္းသာ ဆင္းရဲကို ေထာက္ပံ့ တတ္၏၊ အဓြန္႔ရွည္စြာ ေသာ ကာလပတ္လံုး မျပတ္ျဖစ္ေစတတ္၏။

ဥပပီဠကကံသည္ကား တပါးေသာ ကံက အက်ဳိးေပးထားေသာ ပဋိသေႏၶ၌, (တပါးေသာ ကံက) ျဖစ္ေစအပ္ၿပီးေသာ အက်ဳိးဝိပါက္၌ ျဖစ္ဆဲ ျဖစ္ေသာ ခ်မ္းသာ ဆင္းရဲကို ႏွိပ္စက္တတ္၏၊ ညႇင္းဆဲတတ္၏၊ အဓြန္႔ ရွည္စြာေသာ ကာလပတ္လံုး မျပတ္ျဖစ္ရန္ အခြင့္မေပး။

ဥပဃာတကကံသည္ကား မိမိကိုယ္တိုင္ ကုသိုလ္ေသာ္၎ အကုသိုလ္ေသာ္၎ ျဖစ္လ်က္ တပါးေသာ အားနည္း ေသာ (အကုသိုလ္ကံ ကုသိုလ္) ကံကို သတ္၍ ထိုကံ၏ အက်ဳိးဝိပါက္ကို တားျမစ္၍ မိမိ၏ အက်ဳိး ဝိပါက္အား (ျဖစ္ေစရန္) အခြင့္ျပဳ၏၊ ဤသို႔ ကံက အခြင့္ျပဳလတ္ေသာ္ ထိုအက်ဳိး ဝိပါက္သည္ ျဖစ္ၿပီမည္၏ ဟူ၍ ဆိုအပ္၏။

Monday, March 14, 2016

ဝိနည္းနဲ႔အညီ လွဴတတ္ေစ။

မဟာဂႏၶာရံုဆရာေတာ္ အရွင္ဇနကာဘိဝံသ
----------------------------------------

ဝိနည္းႏွင့္အညီ လွဴတတ္ေစ
----------------------------

အမ်ားအားျဖင့္ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာဝင္တို႔သည္ အမိအဖတို႔က ဗုဒၶဘာသာကိုးကြယ္၍ မိမိတို႔လည္း လိုက္ပါကိုးကြယ္ၾကျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ စင္စစ္ ဤသည္မွာ သဘာဝက်ပါ၏။ ငယ္ႏုစဥ္အရြယ္ ကေလးသူငယ္ဘဝတြင္ ဘာသာတရားကို မည္သို႔ စိစစ္ေရြးခ်ယ္ႏုိင္ပါမည္နည္း။ မိဘတို႔ကိုးကြယ္ေသာ ဘာသာတရားကိုပင္ မိမိတို႔လည္း လိုက္ပါကိုးကြယ္ၾကျခင္း ျဖစ္ပါ၏။ ဤသည္ကိုပင္ မိရုိးဖလာဗုဒၶဘာသာဝင္ဟု ေခၚဆိုၾကသည္။

အားလုံးမွာ မိရုိးဖလာ ဗုဒၶဘာသာဝင္အျဖစ္က စၾကရသည္ခ်ည္း ျဖစ္၏။ သို႔တေစ အတန္အသင့္ အရြယ္ရလာ စာဖတ္တတ္လာေသာ အရြယ္သို႔ေရာက္ေသာအခါ မိမိတို႔ကိုးကြယ္ရာဘာသာတရားႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ သိသင့္သိထိုက္ သိအပ္သည္တို႔ကို ေလ့လာသူမ်ားႏွင့္ ထိုသို႔ ေလ့လာရေကာင္းမွန္းမသိသူမ်ားဟူ၍ အုပ္စုႏွစ္အုပ္စု ခြဲထြက္လာသည္။ မိမိကိုးကြယ္ရာဘာသာတရားကို ေလ့လာရေကာင္းမွန္းမသိ ေလ့လည္းမေလ့လာသူမ်ားသည္ သာမန္မိရုိးဖလာ ဗုဒၶဘာသာဝင္အျဖစ္မွ မတက္လွမ္းႏုိင္ေတာ့ေပ။ အခ်ိဳ႕သည္ အမည္ခံ ဗုဒၶဘာသာဝင္ဟု ဆိုရမတတ္ပင္။ ဘာသာေရးႏွင့္ပတ္သက္၍ တန္ဖိုးထားရေကာင္းမွန္း ေလ့လာရေကာင္းမွန္းမသိဘဲ စိမ္းေဝးေနၾကေပသည္။

မိမိကိုးကြယ္ရာဘာသာတရားကို တကယ္တမ္းစိတ္ဝင္စားျပီး သိရွိလိုသူမ်ားကမူ ဓမၼစာေပမ်ားကို ဖတ္ရွု၏။ ဆရာေတာ္ၾကီးမ်ား၏ တရားေတာ္မ်ားကို နာၾကား၏။ ထိုသူတို႔မွာ သာမန္မိရုိးဖလာ ဗုဒၶဘာသာဝင္အဆင့္မွ မိရုိးဖလာလြန္ ဗုဒၶဘာသာဝင္အျဖစ္သို႔ ေရာက္ရွိရန္ အားထုတ္ေနသူမ်ား ျဖစ္ပါ၏။

စင္စစ္ေသာ္ ကိုးကြယ္ရာဘာသာတရားဟူသည္ ေလ့လာအပ္ေသာအရာျဖစ္၏။ မိရုိးဖလာဘာသာဟုဆိုကာ ဝတ္ေက်တမ္းေက် ကိုးကြယ္ရုံသက္သက္ ကိုးကြယ္ရမည့္အရာ မဟုတ္ေပ။ သဒၶါႏွင့္ ပညာယွဥ္ျပီးမွ ဘာသာတရားတစ္ရပ္ကို နည္းမွန္လမ္းမွန္ ကိုးကြယ္တတ္ေပလိမ့္မည္။ သဒၶါတရားသက္သက္ခ်ည္းမူ မလုံေလာက္ပါ။ သဒၶါတရားဟူသည္မွာလည္း ပညာႏွင့္မယွဥ္ေလသမွ် သဒၶါအစစ္ သဒၶါအမွန္မဟုတ္ပါ။ ပညာႏွင့္ယွဥ္မွသာ သဒၶါစစ္သဒၶါမွန္ ျဖစ္ႏုိင္ပါသည္။ ပညာႏွင့္ယွဥ္ေသာ သဒၶါစစ္သဒၶါမွန္ျဖင့္ ေဆာင္ရြက္မွသာ ျပဳေလသမွ် ဘာသာေရးကိစၥမ်ားသည္ အက်ိဳးရွိရွိ အရာထင္ထင္ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။

ပညာဟူသည္ သိသင့္သိအပ္သည္တို႔ကို သိရွိျခင္းပင္ျဖစ္ပါသည္။ သိသင့္သိအပ္ေသာ အသိကို အေျခမခံဘဲ ဒါနမွုျပဳလွ်င္ ထိုဒါနမွာ အျမတ္စားဒါန မျဖစ္ႏုိင္။ ထို႔အတူ သိသင့္သိအပ္ေသာ အသိကို အေျခမခံဘဲ သီလေဆာက္တည္လွ်င္လည္း အျမတ္စားသီလ မျဖစ္ႏုိင္။ ဘာဝနာအားထုတ္ရာတြင္လည္း ထို႔အတူပင္ ျဖစ္ပါ၏။

ဗုဒၶဘာသာဝင္တို႔သည္ ဘုရားရွင္အား ဆီမီး ေရခ်မ္း ပန္း ဆက္ကပ္လွဴဒါန္းေလ့ရွိပါသည္။ဆြမ္း ေဘာဇဥ္ ခဲဖြယ္ခ်ိဳခ်ဥ္ အသီးအႏွံတို႔ကိုလည္း ကပ္လွဴေလ့ရွိပါသည္။ ထိုသုိ႔ ဆက္ကပ္လွဴဒါန္းရာ၌ ရဟန္းေတာ္မ်ားကို ဝိနည္းႏွင့္အညီ ဆက္ကပ္လွဴဒါန္းသက့ဲသို႔ ဆက္ကပ္လွဴဒါန္းသင့္ပါသည္။

အခ်ိဳ႕သည္ ဘုရားေက်ာင္းေဆာင္တြင္ ဘုရားရွင္အား သစ္သီးမ်ားကို အလုံးလိုက္ ေန႔ညမေရြး ဆက္ကပ္လွဴဒါန္း ထားေလ့ရွိပါသည္။ အျမင္ပသာဒ လွပေရးကိုသာ ပဓာနထားျပီး မိမိ၏ လွဴဒါန္းမွုသည္ ဝိနည္းႏွင့္ ေလ်ာ္ညီျခင္းရွိ မရွိ စဥ္းငယ္မွ်ပင္ စဥ္းစားမွုမျပဳ အခ်ိဳ႕ကလည္း သာသနာပြဲဟုဆိုကာ အုန္းသီး ငွက္ေပ်ာသီးစိမ္းမ်ားကို ဘုရားရွင္အား ထာဝစဥ္ ဆက္ကပ္ထားေလ့ရွိ၏။ အခ်ိဳ႕ကမုန္႔မ်ားကို အထုပ္လိုက္ ဆက္ကပ္တတ္ျပီး အခ်ိဳ႕က အခ်ိဳရည္ပုလင္းမ်ားကို ပုလင္းမဖြင့္ဘဲ ဆက္ကပ္ထားေလ့ရွိ၏။ ဤသည္မွာ ဆြမ္းခဲဖြယ္ေဘာဇဥ္ဆိုင္ရာ ဝိနည္းကို နားမလည္ရုံမွ်မက ဘုရားရွင္ကို သက္ရွိထင္ရွားသေဘာထားျပီး ကိုးကြယ္မွု မျပဳတတ္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါ၏။

ဥပမာအားျဖင့္ မိမိ၏ေနအိမ္သို႔ သံဃာေတာ္မ်ားအား ပင့္ဖိတ္၍ ဆြမ္းခဲဖြယ္လွဴဒါန္း၏ သစ္ေတာ္သီး ပန္းသီး စသည္တို႔ကို မခြဲျခမ္းမစိတ္မျဖာဘဲ အလုံးလုိက္ဆက္ကပ္မည္ေလာ။ အခ်ိဳရည္ပုလင္းကို ဘူးအဖုံးမဖြင့္ဘဲ ဆက္ကပ္မည္ေလာ။ မုန္႔အထုပ္ကို မဖြင့္ေဖာက္ဘဲ အထုပ္လိုက္ဆက္ကပ္မည္ေလာ။ မိမိတို႔ကိုးကြယ္ရာ သံဃာေတာ္အရွင္ျမတ္ကိုပင္လွ်င္ ထိုသုိ႔ ဆက္ကပ္လွဴဒါန္း၍ မျဖစ္ႏုိင္ပါလ်က္ ဘုရားရွင္ကိုမူ သစ္သီးအလုံးလိုက္ ေဖ်ာ္ရည္ပုလင္းလိုက္ မုန္႔အထုပ္လိုက္ ဆက္ကပ္ထားျခင္းမွာ ျဖစ္သင့္ျဖစ္ထိုက္ပါ၏ေလာ။

ဘုရားရွင္အား သစ္သီးဆြမ္းစေသာ ဆက္ကပ္လွဴဒါန္းရာတြင္ ဝိနည္းႏွင့္အညီ လွဴတတ္ေစျခင္းငွာ ေက်းဇူးရွင္ အရွင္ဇနကာဘိဝံသ ဆရာေတာ္ၾကီးက လမ္းညႊန္သြန္သင္ေတာ္မူခ့ဲပါ၏။

& ေဖ်ာ္ရည္ကပ္မူကိုပါ တစ္ဆက္တည္းဆိုရလွ်င္ ေဖ်ာ္ရည္ပုလင္းကိုေဖာက္၍ ယင့္က့ဲသို႔ေသာ ဖန္ခြက္ၾကီးျဖင့္ပင္ ထည့္ကပ္သင့္သည္။ ရဟန္းေတာ္မ်ားပင္လွ်င္ မေဖာက္ဘဲ ပုလင္းကိုကပ္လွ်င္ မဘုဥ္းေပးၾက။

ဘုရားရွင္ကား ပိုမိုဣေျႏၵၾကီးသူ ျဖစ္ေတာ္မူရကား မည္သည့္နည္းႏွင့္မွ် ပုလင္းလိုက္ဘုဥ္းေပးမည္ မဟုတ္ပါ။ သစ္သီးမ်ားကိုလည္း အခြံႏႊာစိတ္ျပီးမွသာ ကပ္သင့္၏။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ဘုရားရွင္သည္ ရဟန္းေတာ္မ်ားအား ထမင္းကို လုံးဆုပ္၍ မစားေသာက္ရဟု ပညတ္ထား၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ဝိနည္းဂရုထားေသာရဟန္းေတာ္မ်ားပင္ စားဖြယ္ရာမ်ားကို ကိုက္ျဖတ္ဘုဥ္းေပးမွု မျပဳၾကေပ။ ဆရာသခင္ဘုရားကား မည္သည့္နည္းႏွင့္မွ် အလုံးလိုက္ကပ္ေသာ သစ္သီးမ်ားကို ကိုယ္ေတာ္တိုင္ ခြဲစိတ္ဘုဥ္းေပးလိမ့္မည္ မဟုတ္ေပ။

ထို႔ျပင္ အခ်ိဳ႕အသီးအႏွံမ်ားကို လူသာမေဏတို႔ ကပၸိေပးမွ စားရသည္လည္းရွိ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ သစ္သီးဆိုလွ်င္ ခြဲစိတ္၍ မုန္႔ထုပ္ဆိုလွ်င္ ေဖာက္ျပီး ပန္းကန္ထဲထည့္လ်က္သာ ကပ္သင့္ေပသည္။ အလုံးလိုက္ အထုပ္လိုက္ကပ္ျခင္းကား လူျမင္ေကာင္းရုံ မရုိမေသျပဳျခင္းသာ ျဖစ္ေပသည္။ ထို႔ျပင္ရဟန္းေတာ္တို႔အား လူတို႔ ညေနဘက္စားေသာက္ေသာ စားဖြယ္ရာမ်ားကို ေနမြန္းလြဲျပီး ေနာက္ပိုင္း၌ လက္ျဖင့္မကိုင္တြယ္ မသုံးသပ္ရဟု ပညတ္ထားေသာေၾကာင့္ ညဘက္၌ သစ္သီးစေသာ စားဖြယ္ရာမ်ားတင္ထားသည္မွာ လုံးဝမသင့္ေလ်ာ္ပါေပ။
-------------------------------------

ေမစၦရိယ

✔ ေမစၦရိယ ၅ ပါး✔

၁။ အာဝါသ ေမစၦရိယ = ေက်ာင္းကန္ အိပ္ရာ ေနရာထိုင္
ခင္းတို႔၌ ဝန္တိုျခင္း။

၂။ ကုလ ေမစၦရိယ = ဒါယကာ၊ဒါယိကာမ ေဆြမ်ိဳး
မိတ္သဂၤဟ တို႔၌ ဝန္တိုျခင္း။

၃။လာဘ ေမစၦရိယ = ပစၥည္း လာဘ္လာဘ တို႔၌
ဝန္တိုျခင္း။

၄။ဝဏၰ ေမစၦရိယ = ကိုယ္အဆင္း ဂုဏ္သတင္း တို႔၌
ဝန္တိုျခင္း။

၅။ဓမၼေမစၦရိယ= ပရိယတၱိ ပဋိေဝဒဓမၼ အတတ္ပညာတို႔၌
ဝန္တိုျခင္း။

♨ ခိုက္ရန္ျငင္းခံုမႈျပဳေသာသူအား မိမိအာဝါသတြင္ မေနေစလိုမႈသည္ အာဝါသေမစၦရိယမျဖစ္။

♨ လူယုတ္မာ စသည္တို႔အား မိမိ ဒါယကာတို႔ႏွင့္မဆက္ဆံေစလိုမႈကား ကုလေမစၦရိယ မျဖစ္။

♨ သဒၶါသျဖင့္ ေပးလွဴထားေသာ ပစၥည္း မ်ားကို အသံုး
မတတ္ မေကာင္းသျဖင့္သံုးစြဲျခင္း ေဆြးရိပုပ္သိုးေနသည့္
တိုင္ သူတပါးအားမေပးစြန္႔သည္ကို ျမင္၍ ဤပစၥည္းကို
ဤလိုမသံုးတတ္သူမ်ား မရပဲ,သံုးတတ္သူမ်ားရလ်င္
ေကာင္းေပစြ ဟုၾကံစည္ေသာသူအား လာဘေမစၦရိယ
မျဖစ္။

♨ ပုဂိၢဳလ္ နဲ႔ အတတ္ပညာ ၊ အတတ္ပညာနဲ႔ ပုဂိၢဳလ္
မသင္ေလ်ာ္၍ သင္မေပးျခင္းကား ဓမၼေမစၦရိယ မျဖစ္။

အ႒သာလိနီ။

ပတၱာႏုေမာဒန

✔ #ပတၱာႏုေမာဒန

ကုသိုလ္႐ွင္တို႔က အမ်ွေဝေသာအခါ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္း
သာ သာဓုေခၚမႈကို `ပတၱာႏုေမာဒန´ ကုသိုလ္ဟုေခၚ၏။
[ပတၱ = ဝမ္းေျမာက္ျခင္း ၊သာဓုေခၚျခင္း ]
သူတပါး ကုသိုလ္ျပဳႏိုင္သည္ကို မိမိက ဝမ္းသာေနျခင္း
သည္ အေတာ္ အဆင့္ျမင့္ေသာ(မုဒိတာသေဘာ)စိတ္
ထားေပတည္း။
ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ မဟုတ္ပဲ ေခၚ႐ိုး
ေခၚစဥ္ (ေတြးခ်င္ရာေတြး၍) သာဓုေခၚျခင္းသည္
ပတၱာႏုေမာဒန ကုသိုလ္ အစစ္ျဖစ္ဖို႔ရန္ ခဲယဥ္းေလသည္။
အခ်ိဳ႕မွာ သူတပါးလွဴတန္းႏိုင္သည္ကို ဝမ္းေျမာက္
ဝမ္းသာ မျဖစ္သည့္ အျပင္ ဣႆာ ပင္ ျဖစ္တတ္ေသး၏။
သူတပါးကုသိုလ္ကို သာဓုေခၚရာ၌ ကိုယ္တိုင္၊
တိုက္တြန္း၊ ခ်ီးမြမ္း၊ စိတ္တူ၊ အရ ကုသိုလ္အဖို႔ကို ကိုယ္ပါ
ရႏိုင္ေသာေၾကာင့္ ဝမ္းသာစြာ ပတၱာႏုေမာဒန ကုသိုလ္
ယူသင့္ေပသည္။
ဒိ႒ဓမၼ အေနျဖင့္ ကြယ္လြန္သူ ေဆြမ်ိဳးမ်ားကို
က်န္ရစ္သူက အလွဴအတန္းျပဳ အမ်ွ ေပးေဝေသာအခါ
သာဓုေခၚခြင့္႐ွိေသာ အေျခအေန႐ွိလ်ွင္ သာဓုေခၚ၍
ကြယ္လြန္သူမွာ အစား အဝတ္ ေနရာထိုင္ခင္းျပည့္စံုႏိုင္
ေပသည္။

Ref; အ႐ွင္ဇနကာဘိဝံသ

ဥ႒ာန သမၸဒါ

✔ ★ ဥ႒ာန သမၺဒါ (၅)ပါး။

➳ ပစၥည္းဥစၥာ တိုးပြားရန္ ေအာက္ပါ အခ်က္ ၅ မ်ိဳးျဖင့္
အားထုတ္ရမည္။

၁။ ဉာဏ သမၸတၱိ = ျပဳလုပ္မည့္ ကိစၥ အက်ိဳး႐ွိမ႐ွိကို

စိစစ္ေဝဖန္ကာ ဉာဏ္ႏွင့္ ခ်ိန္ရမည္။

၂။ဂတိသမၸတၱိ = ထိုကိစၥ၌ အေနအထား အသြားအလာ

အခင္းအက်င္း တို႔ကို အခ်က္ပိုင္ရမည္။

၃။ဥပဓိသမၸတၱိ = ထိုပစၥည္း၌ လွပ ခိုင္ခံ႔ ၿပီးလြယ္ ေခတ္မီ

ေရးႏွင့္ျပည့္စံု ရမည္။

၄။ကာလ သမၸတၱိ = ေစာလြန္းျခင္း ေနာက္က်ျခင္း မျဖစ္

ေစပဲ အခ်ိန္သင့္ ျဖစ္ေစရမည္။

၅။ပေယာဂသမၸတၱိ = မုခ် အက်ိဳး႐ွိရမည္ဟု တခုတည္း

ေသာ ဇြဲလံု႔လ ျဖင့္ ႀကိဳးစား အားထုတ္မႈ ႐ွိရမည္။