✔ ✔ အတၱဳကၠံသန. ပရဝမၻန ✔ ✔
#စကားေျပာေသာအခါ ျဖစ္ေစ စာေပေရးသားေသာ
အခါျဖစ္ေစ မိမိကိုယ္ကို ေျမႇာက္၍ ဂုဏ္ေဖာ္၍ ေရးသား
ေျပာဆိုျခင္းသည္ [အတၱ = မိမိကိုယ္ကို + ဥကၠံသန =
ခ်ီးေျမႇာက္ျခင္း] ျဖစ္၏။
သူတပါးကို ႐ႈတ္ခ်၍ အပစ္တင္၍ ေျပာဆိုျခင္းသည္
[ပရ = သူတပါးကို ဝမၻန = ႐ႈတ္ခ်ျခင္း] ျဖစ္၏။
ထိုတြင္ အတၱဳကၠံသန သည္ မိမိဂုဏ္ကို သာယာ
ေသာ ေလာဘႏွင့္ အထင္ျကီးေသာ မာနမ်ား ျဖစ္တတ္
သည္။ ပရဝမၻန သည္ သူတပါးကို မနာလိုေသာ ဣႆာ
ႏွင့္ မလိုမုန္းထားေသာ ေဒါသမ်ားျဖစ္တတ္သည္။
★ ဂုဏ္ေဖာ္ပံု
#စကားေျပာဆိုရာ စာေပေရးသားရာ၌ မိမိ
မည္မ်ွတတ္ေၾကာင္း ေတာ္ေၾကာင္း၊ ဥစၥာေပါေၾကာင္း
Ph.D ရေၾကာင္း ဘုန္းႀကီးျဖစ္လ်င္ မည္မ်ွ ဘုန္းႀကီး
ေၾကာင္း လာဘ္လာဘ ေပါေၾကာင္း စသည္ျဖင့္ ဟုတ္
သည္ျဖစ္ေစ မဟုတ္သည္ျဖစ္ေစ ဂုဏ္ေဖာ္တတ္ၾကသည္။
အဆင္အျခင္ နည္းပါးသူတို႔အေပၚ အထိုက္
အေလ်ာက္ အက်ိဳး႐ွိမည္ ျဖစ္ေသာ္လည္း စဥ္းစားသူ
တို႔ကမူ ဤလူဟာ `အူေၾကာင္ေၾကာင္ ႀကီးပဲ ´ ဟုအထင္
ေသးတတ္ ေသာေၾကာင့္ ဂုဏ္ေဖာ္ျခင္းအမႈကို ေ႐ွာင္႐ွား
သင့္ၾကေပသည္။
★ ဂုဏ္ေဖာ္သင့္ေသာအခါ
#တခါတရံ မိမိအလုပ္ကို မိမိတရားကို သူတပါးတို႔က
အထင္ေသးဖြယ္႐ွိေသာ အခါ၌မူ ဂုဏ္ေဖာ္ေျပာသင့္ေပ
သည္။ ထိုသို႔ ဂုဏ္ေဖာ္ျခင္းသည္ ကားမာန မဟုတ္
မိမိ အလုပ္ မိမိစကားကို တြင္က်ယ္ေအာင္ အမႊန္းတင္
တတ္ေသာ သိနားလည္လိမၼာ မႈ ပင္ျဖစ္သည္။
★ သူတပါးကို ႐ႈတ္ခ်မႈ
#သူတပါးကို ႐ႈတ္ခ်မႈ ပရဝမၻန အမႈ သည္လည္း
သတိမထားတတ္သူ၏ စာေပအေရးအသား စကား၌
ေတြ႔ရတတ္သည္။ ၾကားရသူတိုင္းက အထင္အျမင္ ေသး
ေအာင္ သူတပါး ကိုျပစ္တင္ျခင္း သည္ ယုတ္မာဆိုရြား
လွ၏။ သို႔ေသာ္ တကယ္ယုတ္မာသူကို အမ်ားက အထင္
ႀကီးေနရာ၌ကား သတိထား၍ ႐ႈတ္ခ်သင့္သည္။
အမ်ား အထင္ႀကီးေနသူကို ႐ႈတ္ခ်ရာ၌ သက္ေသခံမရ
လ်ွင္ မိမိကိုပါ အမ်ားက အထင္မွားတတ္ေသာေၾကာင့္
သတိထား၍ ႐ႈတ္ခ်သင့္မွ ႐ႈတ္ခ်ပါေလ။
အ႐ွင္ဇနကာဘိဝံသ ။
No comments:
Post a Comment